Tegenwoordig worden termen als prostitutie, dwang, mensenhandel, illegaal in verschillende combinaties uitgebuit om als kopteksten te prijken in de media. Ook voor negatieve berichtgeving geldt nog steeds: Sex sells !
Wat me nog het meeste irriteert als ik de nieuwsberichten lees is dat sekswerkers steeds worden neergezet als weerloze zielen die niet voor zichzelf kunnen denken. We zijn toeschouwers in een voorstelling waarin we de hoofdrol spelen.
Prostitutie, sekswerk en gerelateerde termen worden stelselmatig geïnduceerd in de gedachten van het publiek. Er wordt een associatief denkpatroon gecreëerd waarin alles dat met sekswerk te maken heeft een negatieve emotie oproept.
“er wordt een associatief denkpatroon gecreëerd..”
Het is niet meer zo dat er misstanden en criminaliteit voorkomen binnen de sector. Door generalisering wordt de hele bedrijfstak als crimineel bestempeld of gestigmatiseerd om maar weer eens een vervelend woord te gebruiken.
Talloze geluiden die wereldwijd uit de branche te horen zijn worden genegeerd. Als we immers handelingsonbekwaam of ontoerekeningsvatbaar zijn dan moet men niet naar ons luisteren maar dan moeten ze voor ons spreken.
Zoals de koptekst van het Dossier Prostitutie op de website van de ChristenUnie verwijst naar een citaat uit hun heilige boek: ‘Spreek voor hen die weerloos zijn, bescherm het recht van de vertrapten’. Op zich een mooi streven, ware het niet dat ze de weerlozen eerst zelf vertrapt hebben.
In de economie van de 21e eeuw is een trend zichtbaar waarin diep gewortelde benaderingen worden verfrist door allerhande disciplines van het voorvoegsel ‘Het nieuwe..’ te voorzien, waarvan ‘Het nieuwe werken’ een van de bekendste is. Het is de hoogste tijd voor een moderne benadering van de prostitutiebranche, ofwel ‘Het nieuwe hoeren’.
De site Streetwise ben ik begonnen in een poging te laten zien dat sekswerk wel degelijk werk is en dat de onderneming van een sekswerker een regulier bedrijf is vergelijkbaar met andere bedrijfstakken.
Zo kunnen we een primair proces onderscheiden waarin de diensten worden verleent aan de klant en een secundair proces waarin de bedrijfsvoering plaatsvindt. Onder het laatste vallen onder andere marketing, financiële planning en activiteiten gericht om de bedrijfsdoelstelling te behalen.
Zelfstandige sekswerkers zijn multitasking en vervullen zelf zowel de primaire als secundaire taken van hun bedrijf.
Veelvuldig lezen we artikelen waarin problemen gesuggereerd worden in situaties waarin sekswerkers in een facilitair bedrijf hun diensten verlenen of een fictieve dienstbetrekking aangaan. Als het ware besteden ze een deel van de secundaire taken uit. Faciliteerders in de seksbranche – men het meestal over exploitanten – voeren een beleid gericht op de doelstelling van hun eigen bedrijf.
Dat er onenigheid kan ontstaan tussen sekswerkers en exploitanten is een gegeven dat zich in elke bedrijfstak voordoet. Hoe vaak horen we niet dat men het op de werkvloer niet eens is met beslissingen vanuit het management. De korte termijn doelstelling op de werkvloer is het zo goed mogelijk produceren van een product terwijl het management zorg draagt voor de lange termijn solvabiliteit van de ondermening. Hierdoor kan het voorkomen dat er schijnbaar tegenstrijdige belangen ontstaan en beslissingen en richtlijnen op secundair niveau een effect hebben dat op de werkvloer als ongunstig wordt ervaren. De conflicten die kunnen ontstaan bij het afstemmen van beide niveaus is een dilemma dat niet sector gerelateerd is maar voorkomt in elke situatie waarin met niet meer zelfstandig werkt en primaire taken aan een ander overdraagt.
Waarom wordt er echter in de seksbranche meteen gesproken van uitbuiting en onderdrukking en in andere bedrijfstakken simpelweg over conflicten.
“Niet sector gerelateerd”
Vanuit het eerdergenoemde ‘nieuwe denken‘ is er een verschuiving ontstaan waarin men efficiencyverhoging probeert te bereiken door primair en secundair gelijkwaardig te positioneren. Om deze verschuiving door te trekken naar de seksbranche is het essentieel dat sekswerkers gelijke rechten krijgen.
De negatieve associatie met het beroep van sekswerker heeft een direct nadelig effect op het welzijn en veiligheid bij het uitoefenen van het beroep. Het stelselmatig publiceren van stigmatiserende artikelen en het politiek uitbuiten van het thema prostitutie verzwakt de positie van de sekswerker die zich – mede door het draagvlak dat er ontstaat – steeds meer gedwongen voelt om onzichtbaar te worden.
Een constructieve start wordt gemaakt door de obsessie te verbreken die ervoor zorgt dat elk denkbaar onderwerp dat op een of andere manier aan prostitutie te relateren is meteen gegrepen wordt om de branche in een slecht daglicht te zetten. De anti-sekswerk-lobby lijkt zichzelf voortdurend te moeten bevredigen middels zelf-affirmatieve berichtgevingen.
De benaming ‘sekswerk’ was al een poging om middels vernieuwende ‘schone’ terminologie afstand te nemen van de negatieve koppelingen. Hoeren, prostituees, courtisanes, sekswerkers of desnoods consensuele intimiteit agenten, het veranderd niks aan de vastberadenheid van de reddingsindustrie die middels propaganda een consensus werkelijkheid aan het creëren is.
“een consensus werkelijkheid”
Intussen lezen we ook regelmatig in publicaties dat zelfstandige sekswerkers gelijk zijn aan zzp-ers en gelijke rechten hebben. Is er dan sprake van een omgekeerd gedoogbeleid waarin men het door de vingers ziet dat die rechten worden geschonden?
Vorig jaar was het Mark Rutte en dit jaar was de eer aan Burgemeester van der Laan om de beste zzp-er van het jaar bekend te maken. De winnaar van het jaar is gekozen omwille van doorzettingsvermogen en het hebben opgebouwd van een mooie business met veel groeipotentie. Het eerste wat in me op kwam was dat zo iemand in onze branche waarschijnlijk geen prijs zou krijgen maar neergezet wordt als mensenhandelaar of uitbuiter.
Zojuist is voor mijn deur het Bevrijdingsfestival 2016 van start gegaan. Vrijheid is in mijn optiek onlosmakelijk verbonden met gelijke rechten.
Geef een reactie